دلایل ابتلا به سرطان کولورکتال

علت دقیق سرطان کولورکتال مشخص نیست. اما عوامل خطر متعددی برای این بیماری وجود دارد.

بیماری های دیگر

بروز سرطان کولورکتال به شدت با برخی بیماری های دیگر مرتبط است. کسانی که در معرض احتمال خطر بالایی قرار دارند شامل افرادی با سابقه شخصی یا خانوادگی داشتن پولیپ های روده بزرگ یا سرطان کولون، بیماری های التهابی روده بزرگ مانند کولیت اولسراتیو و یا بیماری کرون و سرطان پانکراس، سینه، تخمدان یا رحم هستند.

وراثت

همانند هر نوع سرطان دیگر، حساسیت به سرطان کولورکتال حداقل تا حدودی، توسط وضعیت ژنتیکی فرد تعیین می شود. تعداد معدودی افراد وضعیت های خاص پزشکی را به ارث می برند، از جمله بیماری پولیپوزیس آدنوماتوس فامیلی (FAP)، پولیپوزیس مرتبط با MYH، سندرمGardner، سندرم Turcot، سندرم Peutz-Jagher، پولیپوزیس جوانان و بیماری Cowden. در همه این اختلالات، پولیپ های روده بزرگ در سنین اولیه زندگی، رشد می کنند و اگر درمان نشوند، این افراد در معرض خطر بالایی برای ابتلا به سرطان کولورکتال قرار دارند.

سرطان کولون غيرپولیپی ارثي

این بیماری از نسلی به نسلی دیگر انتقال یافته و موجب ایجاد سرطان کولون در فرد می شود. این بیماری با سرطان های دیگر مانند آندومتر، تخمدان، معده، روده کوچک، پانکراس، کلیه، حالب، مغز و مجاری صفراوی مرتبط می باشد.

رژیم غذایی

رژیم غذایی نیز به خطر ابتلا به سرطان کولورکتال کمک می کند، اگر چه رابطه علت و اثر آن هنوز کاملا مشخص نشده است. به نظر می رسد افرادی که در رژیم غذایی آنها میوه ها و سبزیجات زیادی وجود دارد، احتمال خطر کمتری داشته باشند. مطالعات بسیاری نشان می دهند که چربی و پروتئین حیوانی به عنوان محرک های ایجاد سرطان کولورکتال نقش داشته باشند، هرچند که محققین درباره نتیجه گیری قطعی در این مورد محتاط هستند. برخی مطالعات نشان می دهند که خوردن گوشت قرمز به طور منظم، که غنی از چربی اشباع شده و پروتئین می باشد، احتمال خطر را افزایش می دهد، در حالی که سایر مطالعات هیچ ارتباطی با این موضوع را نیافته اند. برخی از دانشمندان متوجه شده اند که چربی عامل اصلی است، در حالی که برخی دیگر از محققین پروتئین را مظنون اصلی می دانند. برخی دیگر از محققین نیز بر این باورند که این چربی ها و پروتئین ها خودشان نیستند که عامل بروز سرطان می گردند بلکه روش تهیه و پخت آنهاست.ایشان خاطرنشان می سازند که چربی ها و پروتئین های پخته شده در دمای بالا(به ویژه هنگامی که سرخ شده و یا کبابی می شوند) می توانند موادی را که به طور بالقوه سرطان زا و مرتبط با سرطان کولورکتال می باشند را، تولید کنند.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی

قرار گرفتن های زیاد و مکرر در معرض مواد شیمیایی خاص، از جمله کلر، که در مقادیر کم معمولا برای ضدعفونی آب آشامیدنی استفاده می شود، ممکن است خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش دهد. تصور می شود که قرار گرفتن در معرض آزبست نیز به طور بالقوه مضر است زیرا باعث ایجاد پولیپ در روده بزرگ می شود.
تاریخچه برخی از انواع عمل های جراحی. مانند جراحی های ureterosigmoidostomy (عمل پیوند حالب به کولون سیگموئید) که در درمان سرطان مثانه انجام می شود و cholecsytecomy (برداشتن کیسه صفرا). برخی مطالعات نشان می دهندکه جراحی مثانه ممکن است منجر به افزایش احتمال خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ شود، اما سایر مطالعات آن را تائید نمی کنند.

تاریخچه سرطان کولون

وجود یک مورد قبلی سرطان کولون، خطر ابتلا به سرطان روده برای بار دوم را افزایش می دهد، به خصوص اگر اولین سرطان قبل از ۶۰ سالگی تشخیص داده شود.
سبک زندگی. استعمال دخانیات و مصرف الکل بیش از ۴ بار در هفته، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد.

سابقه خانوادگی

کسانی که دارای نسبت خانوادگی درجه اول با افراد مبتلا به سرطان کولورکتال هستند، خطر ابتلا به این بیماری در آنان افزایش می یابد. اگر بیش از یک نفر از افراد دارای نسبت فامیلی درجه اول مبتلا به سرطان کولون در خانواده وجود داشته باشد، احتمال خطر افزایش بیشتری خواهد یافت.

تشعشعات

در معرض قرار گرفتن قبلی با تشعشات، خطر ابتلا به سرطان، صرفا در بافتی که تابش بر روی آن انجام گرفته است را افزایش می دهد.